آموزش موسیقی به کودکان روش مفهومی
آموزش انتقال موضوعی است به کسانی که قبلاً از آن موضوعات اطلاع نداشته اند بطوری که پس از آموزش بتوانند از آموخته های خود استفاده کرده و مشکلات خود را در آن زمینه حل کنند.
نحوۀ فراگیری گروه ها و طبقات مختلف کاملاً متفاوت است برای هـر دسـته بدلیل حساسیت ها- علاقمندیها – گرایش ها و جایگاهشان شیوه های متفـاوتی کاربـرد دارد. بدیـهی است نوآمـوز بایسـتی کـوتاه ترین – روان ترین و لذتبخش ترین راهها (بم بانگ) را برای فراگیری هر موضوع طی کند.
واضح است کسانی که به موضوعی احاطه دارند در پی طراحی روشی آموزشی به کسانی هستند که از آن موضوع بی اطلاعند بنابراین درک موقعیت فراگیران از مهمترین نکته های روش هاست. ما دوران کودکی خود و احساسات – علاقمندیها و موقعیت آن ایام را فراموش کرده ایم و درک دوبارۀ آن کاری دشوار است از طرفی بسیاری از دانسته های ما در مورد موسیقی درحقیقت قراردادهائی است که به مرور زمان تبدیل به دانش موسیقائی ما شده اند. باید توجه داشت که درک عمیقِ کشش اصوات از قرار دادهایی که برای آن وضع شده بسیار بسیار مهمتر است شناخت درست شدت وضعف صوت وهمچنین زیری و بمی آن موضوعی مقدم ومهم تر از قرار دادهای موجود ورایج آنهاست. آنچه در روش های موسیقی بخصوص به کودکان مورد غفلت قرار گرفته همین امر است که نوآموز در جایی که هنوز در ابتدای امر به اندازۀ کافی با این مفاهیم بنیانی مأنوس نشده بلافاصله آموزش قراردادها باعث ایجاد سوءتفاهماتی در امر فراگیری می شود.
کوتاه سخن اینکه ما سالها با توجه به موضوعات گفته شده در پی یافتن و طراحی شیوه ای بوده ایم که بتوان این غفلت های ناخواسته را به حداقل برسانیم ، بی تردید بازی مهمترین وسیلۀ آموزشی و توجه بنیادین به مفاهیم مهمترین دقت ما در طراحی این روش بوده است.
بهره گیری از حرکت – اعداد – گفتار که از بدیهی ترین یافته های همۀ ماست و همچنین فعالیت های جمعی و لوازم کمک آموزشی مناسب مورد توجه فراوان قرار گرفته است.
نتایج حاصل از این شیوۀ آموزش باید هنرمندانی باشند که درکشان از موسیقی و قابلیت و توانمندیشان از نسلهای قبل از خود بسیار بیشتر باشد.
و همۀ امید ما همین است
